Nah, heb ik dat??!

22 maart 2015 fietste ik over deze fietsstrook op Park Vliegbasis Soesterberg. Je zou er vanuit mogen gaan dat je dan het juiste spoor volgt. Niets bleek minder waar. Op de fietsstrook rechts van de paal dook namelijk een stuk kippengaas op, waardoor ik crashte en in het UMC Utrecht eindigde met een hersenschudding, verdraaide nek en een gebroken ruggenwervel.

Nu, intussen bijna twee jaar verder, mag ik nog steeds leren omgaan met de beperkingen die een post-commotioneel syndroom met zich meebrengt. Heel langzaam is de mist in mijn hoofd opgetrokken, ik heb mijn werkzaamheden in mijn eigen bedrijf als financieel planner en mediator op beperkte schaal kunnen hervatten.

Dagelijk is de impact nog merkbaar: extreme vermoeidheid, hoofdpijn en door alles snel overprikkeldheid raken, maken de dagelijkse bezigheden tot een uitdaging. Naast huishoudelijke taken als koken, bedden verschonen en boodschappen doen is het al een hele klus om alles rondom de kinderen bij te benen.

Ik prijs mij gelukkig met de familie en vrienden om mij heen die mij al die maanden hebben gesteund en dat nog steeds doen. Iedereen bood hulp aan zowel op het werkvlak als voor praktische zaken als boodschappen doen, de kinderen halen of brengen. Voor het eerst in mijn leven was ik afhankelijk van anderen en vroeg ik om hulp. Ook wel even een dingetje…

In het UMC Utrecht werd ik door neurologie verwezen naar de afdeling sport- en revalidatiegeneeskunde om te leren omgaan met het niet aangeboren hersenletsel (NAH). Een klein percentage van de mensen houdt heel lang last van een hersenschudding. Op de site hersenletsel-uitleg.nl heb ik veel informatie gevonden waar ik zelf veel aan heb gehad. Ook voor de mensen in mijn omgeving staan er veel handige tips op.

Ik heb veel baat bij trainingen bij DBC een organisatie gespecialiseerd in hoofd- nek en schouderletsel, integrale manuele therapie bij Yuri Abrahams en nog een aantal niet onder de reguliere geneeskunde vallende hulpverleners. Alle beetjes helpen.

De crash heeft mij volledig uit mijn evenwicht gehaald. Alles voelt weer aan alsof ik het voor het eerst doe. En nieuwe dingen doen en ervaren kosten heel veel energie. Waar ik de balans weer zal gaan vinden is de grote uitdaging.