De afgelopen week lijkt een keerpunt te zijn geweest op weg naar een nieuw evenwicht.Na zeven weken trainen bij DBC, twee keer in de week, en gesprekken met een spiegoloog (psycholoog) gaat het met sprongen vooruit.
De fysieke en mentale belastbaarheid nemen toe, ik slaap beter en ik kan de normale dingen van het leven beter aan. Op tijd rust nemen is daar nog altijd een grote cliffhanger op een dag…ga ik het redden of niet? Herstel vergt veel tijd, altijd meer dan je van te voren verwacht of beseft. Langzamerhand voel ik dat ik in herhaling ga vallen over de leerpunten. Weer heb ik meegemaakt dat als ik accepteer dat mijn situatie is zoals die is er juist meer ruimte komt voor vooruitgang en dus herstel. Het lijken echt communicerende vaten te zijn:
Zolang je vasthoudt aan datgene wat ooit is geweest, bij mij m’n fysieke en mentale belastbaarheid, dan blijf je boos en houdt de weerstand je tegen om verder te ontwikkelen. Door uiting te geven aan m’n frustratie en heel gericht te trainen op fysieke en mentale belastbaarheid zie en voel ik het karretje in de achtbaan ineens vooruitschieten! Heel bizar dat het zo werkt. En je kunt het verstandelijk nog zo goed beredeneren, als je er niet naar luistert en er niet naar handelt dan blijf je hangen in de zekerheid van wat er was en dat dat niet lijkt op hoe je erbij zou willen zitten. Het lijkt allemaal zo simpel als het beter gaat en ik vraag me dan ook af waarom ik het niet eerder heb gezien.
Voor alles is een juist moment waarop de dingen gebeuren. Blijkbaar was dat nu bij mij het geval. Hoe snel wil ik dat het gaat? Liever gisteren dan vandaag natuurlijk! De tekst van Martin van der Starre met zijn liedje “Het juiste moment” is zo waar!
De communicerende vaten van letterlijk de druk van de ene kolom afhalen leidt tot meer ruimte voor energie en herstel in de andere kolom. Netflix heeft me daar ook bij geholpen, het is een vast rustpunt op de dag om een serie of een film te kijken, al is het maar een uurtje, en dan te weten dat ik goed bezig ben! Zo breek ik met mijn eigen weerstand en kan ik mijn frustratie omzetten in positieve energie. Mooi toch?
Kijktip van deze week: “the beautiful broken brain”. Op Netflix natuurlijk.
Judith Bootsman 