Wow, trapje…boem…auw! Hinkelend naar m’n fiets terwijl ik allerlei verwensingen het universum in roep. Misstap op de trap, scheepsbotje in m’n linker voet gebroken en nu vier weken loopgips.
Wilde ik te snel? Was ik net wat mobieler aan het worden, ga ik bij een vriendin koffie drinken en dan gebeurt dit. Wat een sof. Balen natuurlijk. Maar ook: wat wil dit voorval me nu duidelijk maken?
Ik heb me er snel mee verzoend dat ik een tikkie terug moet. Wel weer afhankelijk van alles en iedereen voor boodschappen, kinderen brengen en halen etc. Dus dat is lastig. Accepteren van de situatie en blik weer op de toekomst. Pfff.
In januari ben ik echt vooruit gegaan. Bij Yan Schroen geweest, de arts die heeft doorgestudeerd in de Chinese geneeskunde. Hij was de eerste arts die mij vertelde dat ik alle weer zou kunnen. En dat ik er meer van zou kunnen genieten! Hij gaf mij kruiden die mijn hoofd weer op mijn romp zouden zetten. Alle verbindingen zouden weer door gaan stromen. En zo geschiedde. Dus m’n hoofd gaat echt beter.
Dus langzamerhand gaat het niet meer om wanneer ik weer hersteld ben, maar dat het herstel aanwezig is! Nu ik daar naar kan kijken, kom ik in een flow, die ondanks de tegenslag met mijn voet, zal leiden tot vooruitgang. Zonder weerstand geen vooruitgang. De plannen die ik had gemaakt schuif ik weer iets vooruit, maar ik laat mij niet meer uit het veld slaan.
Met m’n intervisie collega’s van de mediation heb ik een mooie bijeenkomst gehad bij mij op kantoor. Echt heel fijn om weer met mijn vak bezig te zijn. Echt heel fijn! Daarna wel heel moe, maar het herstel gaat ook sneller. M’n hoofd kan weer meer hebben. Een arbeidsdeskundige gaat mij helpen om weer aan het werk te komen. Alle hulp is fijn, het blijft immers zoeken naar een nieuw evenwicht.
Een interview met Brecht van Hulten (Kassa) in het AD, bood een feest van herkenning. Ook zij had post-commotionele klachten na twee hersenschuddingen. Ze was 1,5 jaar uit de running en moest op vele fronten een tikkie terug. Vooral het loslaten, accepteren en “out of control” zijn speelde haar parten. Een grote levensles dus.
Always look at the bright sight of life. Positief blijven, ook al zit het soms weer (even) tegen.
Judith Bootsman 