Vandaag startte mijn dag met een bezoek aan de fysiotherapeut van het UMC Utrecht. Die liet mij met een paar simpele oefeningen zien wat er met mijn spieren is gebeurd sinds de crash. Wil ik mentaal en fysiek weer meer aankunnen dan zal ik mijn spieren moeten gaan trainen. Heel gericht.
Fietsen, lopen en zwemmen behoort sinds kort (weer) tot mijn wekelijkse beweging. Blijkbaar heb ik mijn spierspanning niet op pijl kunnen houden. Voornamelijk omdat het maanden duurde voordat mijn hoofd alle prikkels die gepaard gaan met deze activiteiten enigszins kon handelen. En ergens weet je dat wel, maar toch is het erg confronterend om dit acht maanden later te moeten constateren…
Het blijft me verbazen welke impact zo’n stuk kippengaas kan hebben dat ineens op de fietsstrook opdoemde.
Met het bezoek aan de fysiotherapeut vanmorgen werd mij duidelijk dat ik nog een lange weg te gaan heb. Gelukkig weet ik mij omringd door goede medische professionals die weten hoe ze met dit soort genezingstrajecten moeten omgaan. Opnieuw wordt zo mijn dagelijkse zoektocht naar een nieuw evenwicht verrijkt met nieuwe inzichten.
Judith Bootsman 